müzik

hani bazı sanatçılar müzik şöyledir, müzik böyledir falan der ve aslında ben o tanımlamalardan her ne kadar rahatsız olsam da müziğin güzel olduğu kadar tehlikeli olduğunu düşünüyorum. bazı açılardan bahsetmek istiyorum. aslında hiç de tanımlayasım yok bir şeyleri. ruh halini aniden değiştirebilen bir müziği, bir de bu müziği yapan açısından düşün. müzik; insanın içinde önceden var olan ve insanın içinde sonradan var olacak bir şeylere aracılık eden bir şey. müzik bir tür şizofreni ve bir tür ruhsal seyahat gibi. bu dünyadan değilmiş gibi. buraya ait değilmiş gibi. aynı zamanda sahte gibi duruyor, ama kendini kaptırınca senin de aklını uçuruyor. hipnoza benzer, istemezsen hiçbir şey seni hipnotize edemez. fakat bazı melodiler istemlerine pek de aldırmaz. sinir bozucu hale geldiği de oluyor benim için. gitar çaldıktan sonra bir süre hiçbir şey düşünemiyorum. sadece konuşabiliyorum. bu yüzden konuşabilmekle düşünebilmek de farklı şeylermiş gibi geliyor bana. sanki konuşmak, bazı anlar için omurilikte yer edinmiş alışılagelmiş bir davranış gibi. başka şeyler düşünürken, bir marşı şaşırmadan söylemek gibi yani. bazen de gitar çalarken acı çekiyormuşum gibi hissediyorum, kendimi deşiyormuşum gibi. bazen olmadığım bi yerde mutluluk yakalıyorum. tanımlayabildiklerim bu kadar belki de, çünkü seviyeleri değişken ve henüz kelime karşılığı olmayan hisler ve düşüncelerle içli dışlı oluyorsun işte. müzikle uğraşmak, gerçekten müzik yapabilmek sorunlu işi. sorunlu işi olmasa bile müzikle uğraşmak seni yeterince sorunlu biri yapmaya başlar zaten. gerçekten müzik yapabilmekten kastım kaliteli bir şeyler değil. inanılmaz saçma ve düzensiz melodiler de ayrı anlamlar taşır. müzik zaten hiçbir zaman sadece anlam taşımaz, 'anlamlar' taşır. gerçekten müzik yapabilmek dediğim olay, göreceli bir kavram. abartmıyorum. kesinlikle abartmıyorum. ama birçok insanın da hala bu atmosfere dahil olabilecek ruhları taşıdığına inanmıyorum.belki de piyasadaki var olan müziklerle, benim kafamda dönen müziklerin farkını hiç hesaba katmadan konuşuyorumdur. belki de kafamda dönenleri ya da klişeleşmekten çok efsaneleşmiş parçaları hissedebilmek, üstün ve karmaşık ruhlu insanların işidir. hala bu amınakoduğumu açıklamakta zorlanıyorum. kısacası;

müzik, dünyanın tek kutsallığıdır.